środa, 22 lipca 2009

Adam Ziemianin "Patrzę w niebo"

czasem jeszcze podnoszę głowę
i długo patrzę w niebo
ufnie jak w dzieciństwie

nade mną drogi
zachwytu i strachu
które chcę przekrzyczeć

nade mną planet krążenie
sobie znanymi szlakami
spokojne aż do przerażenia

nade mną gwiazd pulsowanie
w wielkim ożywieniu
a pode mną Ziemia

Adam Ziemianin "Patrzę w niebo"

1 komentarz:

Anonimowy pisze...

Przemawiają do mnie te słowa. Lubię czasem do nich wracać. Mimo iż sprawiają, że czuję smutek to jednocześnie przepełniają moje ciało, zmysły i duszę wielką nadzieją. Bo patrząc w niebo mam wrażenie, że umiem śnic. Że prawdziwe marzenie jest na wyciągnięcie ręki. Uwielbiam niebo. Jest moim jedynym azylem. :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...