środa, 22 lipca 2009
Adam Ziemianin "Patrzę w niebo"
czasem jeszcze podnoszę głowę
i długo patrzę w niebo
ufnie jak w dzieciństwie
nade mną drogi
zachwytu i strachu
które chcę przekrzyczeć
nade mną planet krążenie
sobie znanymi szlakami
spokojne aż do przerażenia
nade mną gwiazd pulsowanie
w wielkim ożywieniu
a pode mną Ziemia
Adam Ziemianin "Patrzę w niebo"
i długo patrzę w niebo
ufnie jak w dzieciństwie
nade mną drogi
zachwytu i strachu
które chcę przekrzyczeć
nade mną planet krążenie
sobie znanymi szlakami
spokojne aż do przerażenia
nade mną gwiazd pulsowanie
w wielkim ożywieniu
a pode mną Ziemia
Adam Ziemianin "Patrzę w niebo"
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
Przemawiają do mnie te słowa. Lubię czasem do nich wracać. Mimo iż sprawiają, że czuję smutek to jednocześnie przepełniają moje ciało, zmysły i duszę wielką nadzieją. Bo patrząc w niebo mam wrażenie, że umiem śnic. Że prawdziwe marzenie jest na wyciągnięcie ręki. Uwielbiam niebo. Jest moim jedynym azylem. :)
Prześlij komentarz